De Nederlandse voetbalwereld is in rouw. Roel de Graaff, voormalig profvoetballer en een bekend gezicht binnen de regionale sportgemeenschap, is op 41-jarige leeftijd onverwacht overleden. Tijdens een gezellige avond darten met zijn team in zijn geboorteplaats Pijnacker werd hij plotseling getroffen door een hartstilstand. Reanimatie mocht niet baten. Zijn dood kwam als donderslag bij heldere hemel en laat velen achter met ongeloof, verdriet en herinneringen aan een bijzonder mens.
Met deze blogpost willen we stilstaan bij het leven van Roel – een speler die nooit de spotlights opzocht, maar wel diepe indruk maakte bij iedereen die met hem werkte of speelde.
Een Jeugd Vol Belofte: Van Oliveo naar Varkenoord
Roel begon zijn voetbalcarrière op de velden van sv Oliveo, waar hij als kind opviel door zijn balgevoel, spelinzicht en rustige uitstraling. Al snel viel hij op bij scouts van de Rotterdamse topclub Feyenoord, waar hij op tienjarige leeftijd werd opgenomen in de jeugdopleiding. Op het befaamde Varkenoord trainde hij met de besten en kreeg hij les in discipline, techniek en mentaliteit.
In die jaren kruisten de paden van jonge Roel zich met toekomstige wereldsterren zoals Robin van Persie. In dezelfde leeftijdscategorie moest De Graaff regelmatig strijden voor een plek in de spits. Hoewel Van Persie de internationale doorbraak zou maken, bewandelde Roel een andere weg – een weg van vallen, opstaan en altijd blijven vechten.
De Weg naar het Betaald Voetbal: Geen Sprookje, Wel Eerlijk
Na zijn periode bij Feyenoord en een tussenstation bij het Delftse DHC, kreeg Roel een kans bij Sparta Rotterdam. Daar begon zijn echte loopbaan als prof. In eerste instantie speelde hij vooral in het tweede elftal, maar hij vocht zich op. Wat hij misschien aan ‘show’ miste, compenseerde hij ruimschoots met intelligentie in het spel en een ijzersterke mentaliteit.
In de jaren die volgden kwam hij uit voor meerdere clubs in de Eerste Divisie:
- HFC Haarlem
- FC Zwolle
- FC Dordrecht
- RBC Roosendaal
Bij elkaar speelde hij 107 officiële wedstrijden in het betaald voetbal – een prestatie die velen onderschatten, maar die getuigt van toewijding en karakter.
Zijn carrière werd meermaals onderbroken door ernstige blessures. Een gescheurde kruisband en een gebroken elleboog hielden hem langdurig aan de kant. Toch vocht Roel zich telkens terug, niet om applaus te oogsten, maar uit liefde voor het spel. Hij had geen sterallures, maar hij was een steunpilaar – voor zijn teamgenoten, trainers en de supporters.
Van Profs naar Plezier: Terug naar DHC
In 2013 stopte Roel met betaald voetbal. Maar hij was nog lang niet klaar met het spel. Hij keerde terug naar DHC Delft, waar hij opnieuw het plezier in het spel vond, samen met zijn jongere broer René de Graaff – zelf ook een begaafde spits met een sterke regionale reputatie bij onder andere Westlandia en Vitesse Delft.
De broers deelden niet alleen de voorhoede, maar ook de waarden die het amateurvoetbal zo mooi maken: kameraadschap, nuchterheid, genieten van het spelletje en er zijn voor elkaar.
Voor velen bij DHC en in Delft werd Roel een voorbeeld van hoe een prof met beide benen op de grond blijft. Hij was geen man van grote woorden, maar wie met hem sprak, merkte direct zijn oprechtheid en warme persoonlijkheid.
Meer dan Voetbal: Vriend, Teamgenoot, Vader
Wat Roel misschien wel het meest bijzonder maakte, was wie hij buiten het veld was. Hij stond bekend als een loyale vriend, een liefdevolle broer, een betrokken vader en een gedreven collega.
Hij had oog voor anderen, interesse in ieders verhaal, en een kalme energie die rust bracht – zowel op het veld als daarbuiten. Hij was een man die liever luisterde dan sprak, maar als hij iets zei, dan was het raak. Geen poespas. Geen masker.
Zijn plotselinge overlijden – op een dartsavond met zijn team, in een ontspannen setting die hij zo waardeerde – maakt het verlies des te schrijnender. Het herinnert ons aan de kwetsbaarheid van het leven, en hoe belangrijk het is om momenten van vriendschap en plezier te koesteren.
Wat Blijft is de Herinnering
Roel de Graaff was misschien geen household name in het voetbal, maar onder spelers, trainers en supporters die hem meemaakten, wordt hij herinnerd als iemand die écht was. Geen glitter, geen façade, maar puur en echt.
In een tijd waarin sport steeds vaker draait om geld, ego’s en snelle roem, vertegenwoordigde Roel een andere waarde: passie zonder pretentie, kracht zonder borstklopperij, talent zonder hoogmoed.
Zijn overlijden heeft diepe indruk gemaakt. Niet alleen in Pijnacker en Delft, maar ook bij zijn oude clubs, oud-teamgenoten en fans die hem zagen spelen. Op social media stromen de condoleances binnen, vol met warme woorden, herinneringen en respect.
Laatste Fluitsignaal
Roel de Graaff verliet ons veel te vroeg. Zijn overlijden laat een leegte achter, maar ook een voorbeeld van hoe je kunt leven: vol overgave, met liefde voor je vak, en met aandacht voor de mensen om je heen.
We zullen hem herinneren als die spits die geen ster hoefde te zijn om indruk te maken. Als de teamgenoot op wie je kon bouwen. Als de jongen van Oliveo die zijn dromen volgde, en altijd trouw bleef aan zichzelf.
Rust zacht, Roel. En dank je wel – voor alles wat je gaf.
